Waar wij zoal woonden

donderdag 14 februari 2008 12u12 | Hans Decrock, Claire | 11 reacties
Trefwoorden: .

Albrecht Rodenbachstraat, Sint-Amandsberg

Daar ligt mijn ouderlijk huis. Dus, neen, ik ben niet van Gent. Ik ben van Sint-Amandsberg. Sla mij. Het was wel dicht genoeg bij Gent om daar veel van mijn vrije tijd door te brengen. Geen schooltijd, want die deed ik in Oostakker. Later wel unief- en hogeschooltijd. Dan sprong ik elke dag gezwind op mijn fiets en stond ik een kwartiertje later waar ik moest staan. Het was daar rustig wonen, met de sympathieke kruidenier op de hoek, die ondertussen in een esoterische tenenlezerij is veranderd, I kid you not. En nog een weide met een paard erop. Dat waren mooie tijden. Maar dan ging mijn teergeliefde op kot en bleef ik daar meer en meer overnachten tot het onoverkomelijk werd om daar officieel in te trekken. Een kat moet al eens een kat genoemd worden.

Omdat mijn teergeliefde daar beter over kan vertellen dan ikzelf laat ik haar aan het woord:

Sint-Kwintensberg 86

Als kotstudent zat ik in een luxepositie. Ik diende slechts de straat over te steken om in de lessen op de Blandijnberg te vegeteren. Het kot was één van drie studio’s die de parochie gebouwd had in de directeurswoning van wat ooit een school was. Die woning bevond zich naast een kapel waar geregeld fuiven werden georganiseerd. Tevens deelden we onze ingang met de scouts en de vksj.

Op zich was het enigszins surrealistisch. We gingen binnen door de grote witte deur naast de kapel en liepen door een gang die uitkwam op de speelkoer. Je ging binnen in iets wat eruit zag als een kast, maar een deur was naar de studio’s.

Prijs kwaliteit was het zeker geen slecht kot: een apart keukentje en een aparte badkamer. Aan de overkant van de gang was een grote kamer, een paar hokjes en een relatief groot koertje. Op dat koertje (dat overdekt was) zat er glas in de muur om ons van de kapel af te scheiden, maar je had wel nog de nissen. Er was ook een hok dat ooit een wc was (mét hartje op de deur en zo) en een deur die uitgaf op de scoutslokalen. Het was perfect om gratis binnen te geraken op fuifjes als we niet van plan waren om de politie te bellen wegens geluidsoverlast die nacht.

Stiekem miste ik ook wel het echte kotleven. Vermits er geen keuken of badkamer gedeeld werd met de medestudenten, hebben we nooit echt studentikoze momenten beleefd samen.

Er waren vanzelfsprekend nog enkele andere nadelen. Zo kan een kudde scoutskindjes absurd veel lawaai maken op een zondagvoormiddag. Ook huren bij de parochie van het Sint Pieters kan ik niemand aanbevelen. Niet dat ik het niet begrijp, vermits het allemaal vrijwilligers betrof, maar als er iets scheelde, moesten we zelf met de elektriciteit prutsen of heel lang wachten.

Een ander groot probleem, dat de meeste bewoners van de Sint Kwintensberg wel zullen kunnen bevestigen is de overdaad aan muizen. Het was ronduit verschrikkelijk. Vlak voor ik verhuisde was het zelfs zo erg wat we de muizen gewoon met onze handen oppakten en door het raam gooiden. Een buur op de Sint-Kwintensberg kon het mooi verwoorden: “onze muizen verdwenen toen de ratten kwamen”.

Ondertussen zijn we al een zestal maanden verhuisd naar een huurhuis in de wijk Ham. Meer specificaties over de locatie geef ik niet. Ik wil geen krijtschilderingen op mijn voetpad. We zijn hier heel tevreden. Turkse winkels die op de meest onmogelijke dagen en uren open zijn. (Kerstdag een feestdag? Hoezo?) Voor mensen met een gebrek aan dagritme zoals wij is dat heel handig. Een sprintje zetten en we staan in het Baudelopark. We kijken al met dubbele gevoelens uit naar de Gentse Feesten. Dat onze trap het al begeven heeft en onze keuken kramakkelig was, daar malen we niet om. Vooral omdat de huisbazen beiden al hebben laten vernieuwen. Wij klagen niet over huisbazen. Die huisbazen bieden ons aan een spotprijsje een miniherenhuis van vier etages, met een erker in de woonkamer, waar nu een zeteltje een kastje en een plant opstaan, heerlijk huiselijk, met uitzicht op de halve straat en de ondergaande zon recht in onze tv. We kijken al uit naar de volgende zomer.

© 2008 GENTBLOGT VZW

11 reacties »

  1. Reactie van Eve

    Sint-Amandsberg niet Gent? Allez!:-)

  2. Reactie van sientje

    Ik dacht ‘t zelfde als Eve :)
    Er zijn mensen uit Lovendegem die zichzelf wel Gentenaar durven noemen. Niet té bescheiden é Ivan!

  3. Reactie van sientje

    woeps sorry ‘t is Hans rofl

    • Reactie van Hans Decrock

      Het is toch niet helemaal hetzelfde hé. Sint-Amandsberg en Gent. S-A is in eerste instantie toch gewoon zichzelf, en daarna pas een deel van Gent.

  4. Reactie van Eve

    Voor mij is dat net zo Gent als Gent. En Gent.

  5. Reactie van cies van de kwis

    Gent en Sint-Amandsberg of Ledeberg, ik maak me er niet druk in. Ligt allemaal in Groot-Westvlaanderen.

    • Reactie van jo luyssaert

      op den duur is westvlaanderen zo groot dat het in het oosten ligt….

  6. Reactie van charlotte

    Ik woon ook in Sint-Amandsberg, maar als mensen mij vragen waar ik woon, zeg ik Gent. Als ik zoals elke dag de Dampoort oversteek, voelt dat niet aan alsof ik naar ‘Gent’ fiets, eerder alsof ik gewoon naar het centrum van mijn stad fiets..
    Wel jammer dat het altjd tegenwind is als je vanuit Sint-Amandsberg naar Gent moet fietsen..