RSSRommel van andere mensen
Het is nog te vroeg voor rommelmarkten, maar de liefhebbers konden zaterdag al terecht op de retrobeurs. Blijkbaar hadden ze hier naar uitgekeken want op het openingsuur stond er al volk aan te schuiven, naar het schijnt. Wij waren iets later, maar toch nog vroeg genoeg, dachten we. De massa koopjesjagers was indrukwekkend, even waren we uit ons lood geslagen, maar al gauw bewogen we ons door de massa op zoek naar leuke spulletjes. De verschillende Oost-Vlaamse kringwinkels hadden een stand met zorgvuldig uitgezochte meubels, huisgerief, kledij,… En dit alles onder het motto: koop de dag van toen. Ik verdenk ze er een beetje van dingen aan de kant te houden, maar kan me vergissen. Bepaalde kringwinkels kondigden ook een thema-avond in hun eigen winkel aan, wat me wel een interessant initiatief lijkt.
Onze eerste aankoop was er meteen één bij de kringwinkel waar we zowat dagelijks voorbij rijden, als dit geen les kan zijn. We waren net te laat voor die rode zetel, maar ook voor andere grotere meubelstukken en lusters moest u er vroeg bij zijn. Bij andere dingen is het afwegen, een nieuw namaakstuk kost slechts een fractie meer of toch maar het originele met een bluts of schrammetje? En ook wijzen, wij hadden vroeger zo’n glazen, gerecupereerd van de choco, en zo’n koffiezet, maar die is waarschijnlijk verkalkt weggegooid, zou deze dan nog werken? Verder gingen de gebreide babykleertjes, bloemenjurkjes, retromeubeltjes en speelgoed vlot van de hand. Aan menig kassa was het lang aanschuiven, kan uw reporter getuigen.
Onze buit? Zes oranje potjes, vier blauwe glazen schaaltjes, vier oranje kopjes, een ovenschaal van LeCreuset, twee rode schalen, een gietijzeren pannetje en een geruit tafellaken, en dit alles voor 37 euro. Daarbij kwam nog 1,50 euro inkom, de vijf euro voor de parking konden we uitsparen dankzij het zonnige weer waardoor we toch maar voor de fiets opteerden.
De kringwinkels deden ook een oproep naar “nieuw†bruikbaar materiaal. Dus als de lenteschoonmaakkriebels u te pakken krijgen, hou de bruikbare dingen aan de kant en bezorg ze in uw lokale kringwinkel (het adres vindt u op de site kringwinkel.be). Waarschijnlijk maakt u er iemand anders gelukkig mee.
Zondag was onze honger nog niet gestild, bij Sint-Jacobs is dan een logische halte maar het regende… Zondag was er ook de derde editie van Otto. Dit initiatief met een hart voor mooie spulletjes en curiositeiten aan betaalbare prijzen leek ons een waardig alternatief. Het Nemrodhuis in de W.De Beersteeg, vlakbij de Ottogracht is een prachtige lokatie. De aanwezige handelaars in antiek en brocante hadden zeker mooie spullen bij, maar we konden ons toch niet van de indruk ontdoen dat ze zich op de meer koopkrachtige medemens richten. Na een potje van 350 euro uitgekozen te hebben (en ja, ik heb de neiging om de duurste dingen er uit te kiezen), durfde ik niet echt meer de prijs van die mooie bordjes te vragen. De volgende editie is op 13 april (10-18u, inkom: 2 euro).
Daarna trokken we toch naar bij Sint-Jacobs waar een aantal handelaars de regen zowat uitlachten. En natuurlijk zijn er ook de brocantes in de buurt die op zondag open zijn. De buit bleef deze keer beperkt tot een paar oh en ah’s.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Het klopt Patricia, dat initiatief in de Nemrodzaal vind ik heel fijn. Het is waar dat ge daar soms dure spullen vindt, maar soms zijn ze wel de moeite waard. We zouden meer durf moeten hebben om af te pingelen, dat gebeurt toch overal op de wereld, en schijnbaar bij ons niet. We moeten van onze vrees voor het belachelijke af, we kunnen er maar baat bij hebben. En het wordt dan nog plezant ook!
De kringloopwinkels houden idd zo’n spullen apart, de laatste jaren. Het is trouwens best een interessante discussie vind ik of het allemaal wel geoorloofd is dat de prijzen in de KRW zo sterk gestegen zijn door de hipheid van tweedehands. Schieten ze niet wat voorbij aan hun doel, daardoor (betaalbare meubels aanbieden voor wie het nodig heeft)?
En wat te denken van de opkopers die de kringloopwinkels afschuimen om dan duurder te verkopen in allerlei brocantewinkels?
hoe graag ook ik dat soort spulletjes zie of koop, ik krijg inderdaad een dubbel gevoel bij de massaopkomst die zo’n verkoop lokt.
denk ook dat de nadruk eerder op tewerkstellingsplaatsen creeëren ligt dan op goederen aan democratische prijzen aanbieden, bepaalde zaken vragen ze echt wel veel centen voor
De nadruk ligt inderdaad eerder op het creëren van tewerkstellingsplaatsen, indertijd werd de subsidie vermoedelijk ook wel gemotiveerd vanuit maatschappelijk oogpunt en recyclage. Maar ook voor hen gelden de Europese concurrentieregels: winst maken betekent minder subsidie. Voor de echt hippe zaken vragen ze vaak de marktprijs maar hoeveel andere zaken moeten ze hiervoor eerst sorteren, herstellen, etc. Hoewel ik onlangs ook het verhaal hoorde dat de kringwinkel een tafel in goede staat weigerde want geen vraag naar dergelijke tafels.
Ik kan niet meer tellen hoeveel keer we de voorbije jaren met een volle koffer naar de kringloopwinkel gereden zijn, hoofdzakelijk kleren van de kinderen die te klein zijn of die ze niet meer dragen, maar ook speelgoed en andere spulletjes die toch maar in (of op) de kast bleven staan.
de basisgedachte was goedkope, maar degelijke, spullen te bezorgen aan mensen met een klein budget. daarbij werkgelegenheid verschaffen aan ongeschoolden, die een basisopleiding kregen. na een tijd zouden ze zelfbedruipend moeten zijn. daar begon het probleem: waar ze vroeger een stofzuiger weggooiden, moest hij nu hersteld worden, (soms was alleen de zak vol, echt meegemaakt) want dat bracht geld op. gevolg er moesten mensen in dienst worden genomen die dat konden. en de molen was aan het draaien. komt daarbij dat de “prijszetters” ook meer en meer hun licht gaan opsteken op een rommelmarkt of brocanterie.
en dan natuurlijk de terugkeer in de interieurmode. “die keramieken vaas kreeg je over vijf jaar nog niet verkocht voor 1euro, nu 50 of meer.”
dus mensen vooraleer je iets weggooit van grootouders of andere familieleden, ooit is het geld waard.:) veel succes gewenst naar die eierdopjes of botervlooitje uit jullie jeugd.
Ik zit hier thuis nu met ongeveer 400 eierdopjes!
En ik ben nog bescheiden: in Gent bestaat er een verzameling van meer dan 3.000 eierdopjes, en dan nog zeer schone.
en dan komt de vraag: wat ga je daar mee doen als je naar die service-flat moet?
ik zit ook met die vraag: wat doe ik met die, echt waar, duizenden boeken, prenten, antieken meubelen, schilderijen en de rest van die rotzooi.
in de loop van de jaren mineralen, fossielen en fototoestellen verzameld. verschepen naar hier? en dan? hier op onze studio? dat komt op het nieuws: gebouw ingestort door verzamelwoede!
weg doen die troep! ik ben er al aan begonnen. pijnlijk, heel pijnlijk. maar als ik het niet doe, zelf, zadel ik mijn kinderen daar mee op, en dat is nog minder leuk. zelf ondervonden, en jij ook vermoedelijk.
niet iedereen, maar mensen zijn nestbouwers. zich omringen met zoveel mogelijk spullen waar ze zich goed bij voelen. maar als ze het nest verlaten…..