RSSKeukendromen
Onlangs werd aan de deur gebeld. Iemand van een firma voor gevelrenovatie passeerde toevallig en wou zich komen voorstellen. Onze gevel kan inderdaad wel een opknapbeurt gebruiken, maar de eerstkomende jaren zal het eerder sparen worden. Op zich was het wel een goed initiatief. Als inwijkeling ben je niet steeds op de hoogte van de lokale bouwcentra, -bedrijven, aannemers, vaklui… en grijpen we te gemakkelijk terug naar de klassiekers à la gamma-brico-hubo of doe je een beroep op de vakmannen die je ouders en aanverwanten aanraden, transportkosten inclusief.
Toen de Skandinavische keukenkasten geen optie bleken door de schuine muur met stompe en scherpe hoek sloegen we de gouden gids maar open. Bij Gent was de lijst keukenbouwers een stuk langer dan we ons hadden kunnen inbeelden. Een greep uit de keukenbouwers waar we de deur platliepen. Over smaken en kleuren, weet u wel.
Modules waren geen optie had men ons verzekerd, wij moesten gaan voor maatwerk. Het is slikken als ze je zoiets vertellen na een grote verbouwing dus was het een beetje schoorvoetend dat we binnenliepen bij Maatwerk aan de Dampoort. De etalage was me al eerder opgevallen maar het leek me budgettair gezien niet meteen een optie, dachten we. We werden vriendelijk ontvangen en mochten zeker eens rondkijken. Kastjes open, lades dicht,…het dromen kon beginnen, maar onze portemonnee?
We legden de vriendelijke dame het plan van onze keuken voor en zij luisterde naar onze wensen, gaf suggesties en verzekerde ons dat er ook binnen ons budget mogelijkheden waren. We maakten een afspraak voor een langer gesprek waar ze ons een uitgewerkt voorstel zou voorleggen.
U zal het me moeten vergeven dat ik u geen lijstje met alle Gentse adressen kan voorleggen. Het gebeurde wel vaker dat we ergens voorbij reden en bij het bord “opendeur” bleven stilstaan. Het plan van onze keuken was een vast onderdeel van de autopapieren geworden, in meerdere exemplaren. Soms leverde zo’n bezoek ons nieuwe informatie op, boekjes, folders of eerder een idee van wat we zeker niet willen.
Zo liepen we ook binnen bij Country Cooking in Mariakerke. We zagen heel mooie dingen, vakmanschap zeker maar niet onze stijl. Op de bisbeurs ging het van de ene keukenstand naar de andere. Nooit geweten dat er zoveel keukenboeren in het Gentse zijn. We verzamelden gretig boekjes en uitnodigingen voor nog meer opendeurdagen. Het begon me stilaan te duizelen.
Bij Modis herkenden we op de stand de kastjes van de keuken van vrienden. Maar net zoals je op een feestje niet graag met hetzelfde jurkje verschijnt, wil een mens liever iets anders. In de toonzaal op de Rooigemlaan staan uiteraard meer modellen dan op zo’n beurs.
Op de stand van Mobalpa raakten we aan de praat met een vriendelijke verkoper en maakten een afspraak voor na de beurs. Het plan zouden we hem op voorhand al bezorgen. Zijn aanpak was anders dan we tot nu toe gewend waren. Hij luisterde ook naar onze ideeën en bedenkingen en ging daarna aan de slag. Hij durfde ons idee waar de keukenkasten zouden komen volledig overhoop gooien en werkte iets uit waar we ons eigenlijk wel in konden vinden. Bij een tweede gesprek brachten we een stuk van de vloer mee en assisteerde hij ons in de keuze van materialen en kleuren. Allemaal binnen ons budget. Ook voor de verf gaf hij ons zijn mening. Massa’s mogelijkheden voor kleurtjes en materialen voor keukenkasten, maar onze zoektocht was nog niet afgelopen. Smaken en kleuren, weet wel.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik blijf denk ik hangen in de startersfase, lees: Ikea en consoorten.