Coltrane giert. Wirklich? Bien sûr! (‘t Is jazz.)

dinsdag 28 februari 2012 8u46 | Bruno Bollaert | 1 reactie
Trefwoorden: , , , .

“De jury van Jong Jazztalent 2009 was unaniem overtuigd van hun talent en klasse”, zo luidt de blurbtekst in de aankondiging bij Vooruit. De Beren Gieren zijn zonder twijfel één van de boeiendste Belgische jazzbands in recente tijden, vol tomeloze humor en losbandige harmonieën. Dat heeft veel te maken met de aanstekelijkheid van pianist Fulco Ottervanger, maar wie de groep al aan het werk heeft gezien, heeft zonder twijfel geconstateerd dat er een uitzonderlijke synergie aanwezig is in het trio. Hun 12 nummers tellende E.P. uit 2010 toonde al mooi die veelzijdigheid aan, maar live gaat de groep nog een stapje verder. De uitdagingen vliegen in het rond, toevallige mis- of zijstappen worden zonder enige hapering in de muziek verwerkt, en ook bassist Lieven Van Pee en drummer Simon Segers komen uitgebreid aan bod, zonder het obligate rondje soleren.

Wie dacht dat jazz met uitsterven (of hype) werd bedreigd, moet in de Theaterzaal maar eens een frisse neus komen halen. Na afloop kan u bovendien meteen hun zelf gevouwen nieuwe album mee naar huis nemen, want op deze avond stellen ze ook hun eerste officiële cd voor. En al kan de avond eigenlijk niet meer stuk, De Beren Gieren zijn eigenlijk nog maar het ‘voorprogramma’ voor het serieuze werk.

Fulco Ottervanger door Bruno Bollaert Henri Texier door Bruno Bollaert

“We hebben gewoon gewonnen!”, roept Fulco Ottervanger over de telefoon wanneer hij verneemt dat De Beren Gieren de winnaars zijn van Jong Jazztalent 2009. Rechts vindt u Henri Texier in innige omhelzing met zijn contrabas tijdens Gent Jazz in 2006 (dat toen nog Blue Note Records Festival heette).

Naar het schijnt was het in Brazzaville, in 1990, dat Louis Sclavis, Henri Texier en Aldo Romano beslisten om samen met fotograaf Guy Le Querrec door Afrika te trekken. In 1995 brachten ze een album uit dat verslag uitbracht van hun reis, zowel muzikaal als fotografisch. Bij de cd Carnet de routes zat immers een 96 bladzijden tellend boekje, met daarin een selectie van de vele foto’s die Le Querrec tijdens de trip had gemaakt. En ook bij de personalia werd iedereen netjes opgelijst: Aldo Romano (Batterie), Louis Sclavis (Clarinette, Saxophone soprano), Henri Texier (Contrebasse) en Guy Le Querrec (Leica). Het viertal bracht nog twee andere albums uit (Suites Africaines, 1999 & African Flashback, 2005), en de bijhorende tournees konden — terecht — op veel bijval rekenen. De impressies waren nu eens subtiel, dan weer heftig, en lieten muzikaal een blijvende indruk na op de artiesten. Na het derde album werd het stil rond het project, tot de groep vorig jaar tijdens Jazz à Porquerolles opnieuw een concert gaf, naar aanleiding van de tiende jaargang van het festival.

Dit Afrikaanse project vormt zonder meer een stuk jazzgeschiedenis, en het is dan ook een buitenkans om deze drie muzikanten daarmee aan het werk te zien.

Aldo Romano, Louis Sclavis & Henri Texier / De Beren Gieren – cd-voorstelling ‘Wirklich Welt So’, dinsdag 28 februari om 20 u. in de Theaterzaal van Vooruit. Sterk aangeraden. Toegang: € 20 / 18 (Vooruitprijs) / 16 (red)

© 2012 GENTBLOGT VZW

Eén reactie op Coltrane giert. Wirklich? Bien sûr! (‘t Is jazz.)

  1. Reactie van Els

    za-lig artikel, Bruno!